Letafet Hanım'ın Gökkuşağı Ülkesi

O'nu ilk kez bir imza gününde gördüm. Ve onun renkli dünyası ile de ilk karşılaştığım anda tanıştım.

Gülen yüzü, sempatik tavırları,sıcak gülümsemesi ile sanki kapı komşumuzdu, komşu ablamızdı.

Emekli öğretmendi kendisi, hayatı boyunca bir çiçek gibi özenle yetiştirdiği öğrencilerini emekli olunca bırakmaya gönlü râzı olmamış olacak ki, şimdi de onlar için eğitici, öğretici ve eğlendirici çocuk kitapları yazıyordu, bitmek bilmeyen bir sevgi ve özenle.

İmza kuyruğunda sıra bekleyen öğrencilere ve okurlara her imzalı kitap sonrası bir de minik hediye veriyordu o güzel gönül bahçesinden.

Letâfet hanım, kalbi gibi renkgârenk ojelerle kullanılmış boş soda ve gazoz şişelerini çiçekli, kalpli, ve binbir çeşit desenli şekillerle boyuyordu. Geridönüşümün en güzel, en çiçekli örneğiydi bence bunlar.

Yeri geliyor kavanoz kapaklarını, beyaz fincanları, ya da sahilden topladığı taşları özenle ve sevgiyle boyuyor, bunları da eş dost ve rastladığı tüm insanlara hediye ediyordu.

Sevgi kelebeği gibi bir insandı Letâfet Öğretmen.

Dünyayı çiçeklendirmenin en zârif yolunu bulmuştu. İlerleyen yaşına rağmen, çiçeklerle, boyalarla, ojeyle bağını hiç koparmamış, dünyayı güzelleştirmek için çabalamaktan asla vazgeçmemişti.

İsmiyle müsemmâ insan derler ya hani, işte Letâfet ablamız da böyle nahif insanlardan birisiydi.

Herkese umut, neşe olmayı başarıyordu , sadece bir oje ve boş soda şişesiyle bile.

Hayata, umuda dair güzellikleri yakalamak hiç de zor değildi. Letâfet hanımın renkli dünyası buna en güzel örnekti.

Çiçeklerin, renkli kalemlerin dünyayı her dâim güzelleştirmesi dileğiyle...

SERPİL KAYA