Aşk

Emine Özdemir derKi

AŞK

İlkokul iki zamanları yanlış hatırlamıyorsam. Herkesten evvel bitlenen bir aşkım vardı. Kimse ona gülmesin, ilk bitlenen o olmasın diye saçımı saçına sürmüş ve sağlam bitlenmiştim. Olsundu. Aşk arada saçmalama hakkını kullanmak değil miydi zaten? Hatta, ihtimalde saçına inecek o makas darbesine karşı son bir kez gururla savurmak saçlarını. Şimdi düşününce, bit kardeşliği olarak kaldı aklımda. Ama hani aşktı? Değilmiş işte. Bitler yoluyla akraba olduğumuza inanmış, sakat çocuklarımız olur korkusuyla bitimi de alıp gitmiştim ondan...

Günümüzde masumiyetini yitiren her şeye inat, sevginin gücüne, karmaşık yaşamın huzur veren düzlüklerine, yaşadıkça şükrettiren gördüklerimize ve yaş aldıkça daha da sağlamlaşan öğrendiklerimize yürüyoruz. Ruhumuzda dört mevsim, şiddeti ne olursa olsun yağmurun ardından gökkuşağının belirme ihtimalini unutmadan yürüyebilmek mesele. Neden mi? Masumiyetini yitiren her şeye inat, varlığını halâ devam ettiren bitler var çünkü. Bitlerin nesli tükenene dek umudu yitirmek çok saçma. O gün gelirse şayet, ki dilerim olmaz! Hep beraber sarpa sarabiliriz.

Emine Özdemir

Ankara - 2018