Her şeyi hızla tükettiğimiz çağın yeni hastalığı mı diyelim.
Sendromlardan sendrom beğenenlerin uydurma aforizmalarımı diyelim.
Ne diyelim bu duruma?
Yaşanmışlıkların tükettiği ruhların bedene tezahürü mü desek acaba?
İçi boşalmış artık birçok kelimenin ve duygunun. Söz de var özde yoklar.
Özneler yüklemleri ne dolaylı anlatıyor ne doğrudan.
Bence gayet sıradan anlatıyor.
İşine geldiği gibi, dişine dokunduğu kadar.
Yüreğe inemeden buhar oluyor ağız çeperinde duygular.
Slm , kib, bye 'larla başladı, emojilerle perçinleşti.
Kelime bütünlüğünü bile yitirdi duygular.
Bir sarılmak kalmıştı elimizde onu da zalım corona aldı.
Şarkıların bile içi boş ya kaos ya atar gider.
Nerede o olmayan aşkın ıstırabını çektiren, derinlere daldıran eski şarkılar.
Hele o eski dostluklar...
Sanki biri dünyanın üstünden elektrik süpürgesiyle tüm duyguları çekmiş almış gibi.
Yaşıyoruz işte yemek için, uyumak için, çalışmak için, gün bitsin diye, yıllar geçsin diye.
Bir dizide bir filmde rastlayınca tüm bu duygulara gözlerimiz doluyor.
İmkansızı izliyormuşuz gibi...
Oysa hepsi bir nefes kadar yakınımızda sol göğüs kafesinin altında hatırla.
Griye çalan günlerin sonunda açan güneşin umudu gibi.
Siyah beyaz fotoğrafların aslında rengarenk olduğu gibi.
Kalbin kan pompalamaktan ziyade bin bir duygunun anavatanı olduğunu hatırla.
1978 yılında Niğde’de memur bir aile...
“Aynur Görmüş” Kimdir? 17 Şubat...
2005 yılında Günlerden Bir Gün romanı ile ede...
İstanbul’da doğdum, Pertevn...
1976 yılında İstanbul’da doğdu. Y...
1975 yılı Düzce doğumludur. Anadolu üniver...
1974 yılında doğdu. Amasya Merzifonludur....
1986 yılı Bulgaristan doğumlu olan İbrahim Ko...
Almanya’da doğdum. İlköğretim 1. sınıfı...
İlkim öz, Ankara doğumlu olup Hacettepe ünive...
...
1974 yılında Denizli’de doğdu. İstanbul...
Orçun Oğlakcıoğlu 1974 yılında Denizli’...
1989 yılında İstanbul Lisesi'nden, 1993'te...
