Sağ Olsun

Tuğba Güven Alkan derKi

Sağ Olsun

"Bana bu beyaz sayfayı ayırdığın için..." teşekkür ettik. Sayfayı içimizden gelen ama çoğunluğu kökleşmiş cümlelerle donattık. Sepet sepet dedik, yumurta dedik, sakın beni dedik, unutma dedik.

Büyüdük, mezun olduğumuz okula teşekkür ettik. Ama nasıl bir bölümden, nasıl bir amaç için mezun olduğumuzu fazla düşünmedik.

Mutsuz da olsak bir işe girdik. Bizi işe alan yöneticiye teşekkür etmiştik bile o arada. Yıllarca çalıştık en müziç halimizle.

Masaya gelen yemek çok yağlıydı, midemize oturdu davetsiz gelen sevimsiz misafir gibi. Yemeği getiren garsona teşekkür ettik.

Bindiğimiz otobüste hangi durakta ineceğimizi bilemedik. Durağı kaçırmamak için şoförün yanında bekledik yol boyu. Ter kokuyor ve gülmüyordu ama çok teşekkür ettik yine de durağımıza gelince.

Ayrıldık sevdiğimizden. Ayrılma kararı kimin olursa olsun yine de teşekkür ettik geçen günlerin hatırına.

Uzak bir ülkeye tatile çıkmak istedik çıkamadık. Teşekkür ettik yazlığına davet eden eşe dosta.

Niye yazdı bu şimdi boş teşekkür dolu cümleleri? Bekle, belki bana da teşekkür edersin. Ama bu seferki sahici olur.

Çok mu Kişisel Gelişim tarzında buldun yazıyı? Bana da öyle geldi biraz ama boş ver, takılma. Teşekkürsel Gelişim yazısı olarak kabul et, içinden gelmiyorsa da teşekkür etme olsun bitsin. Çünkü hayat sadece sahici teşekkürlere yer verecek kadar kısa. Okuyanlara, anlayanlara şükürler olsun.

Sahici teşekkürler, severek yaşamamıza, inandığımız hayallere, baktığımız pozitif düşüncelere, içimizden gelerek hissettiklerimize olsun. Kökü "Şükür" den gelen "Teşekkür" kelimesi o zaman layığını bulsun. Diğerlerinin de canı sağ olsun.

Tuğba Güven Alkan

İstanbul - 2018