İyiliğe Dair

Bir taraftan rüzgar usulca düşüncelerini uçuştururken, diğer taraftan güneş içini ısıtan tüm hayalleri topluyordu.

Doğadaki bu akıl almaz dengeye rağmen, insanoğlunun neden bu kadar denge yoksulu olduğu düştü yine aklının bir köşesine. Kendin için istediğini başkası için de istemek ve gerçekleşmesi için çaba göstermek basit bir formülken ve aslında oldukça konforluyken, neden tersine yol alırdı İnsanoğlu çoğu zaman. Hata İnsana dair diyerek geçiştirilemezdi. Yalan söylemek, ön yargılı davranmak, birine dolaylı yoldan da olsa zarar verecek eylemlerde bulunmak, hakkın olmayanı almak, hakkın olanı istememek, sevgi yerine sürekli nefreti beslemek, küçük dağları bile Ben yarattım diyerek hayatı yaşanmaz kılmak hata olamazdı. Hata bir bilinçsizlik haliydi ve hemen düzeltilebilirdi aslında. Çünkü, bilinçli olmak için bilgili olmak değil vicdanlı olmak yeterdi.

Vicdanı susturmaya çalışan onlarca sesin ve mazeretin arasından, doğarken bildiklerimizi hatırlayarak sıyrılmak mümkün. Adalet, sana verilmeyeni senin başka yollardan alarak, başka birine adaletsizlik yapmanı meşru kılan bir sistem değil. Adalet, farkında olarak akleden vicdanların ortak paydası. Daha iyi bir hayat istiyorsan, vicdanı hür, aklı iyilikten yana güçlü, egosu herkesin yararına bütünlükçü, asıl olan kendine dönmelisin.

İyilik de sana dair
Kötülük de
Aydınlık da baktığın yönde
Karanlık da
Yaşamla ölüm arasında
Nicedir kaybolmuşluğun
sorarım sana

İç huzur
yerli yerine oturmadıkça
İnsan
önce kendiyle barışmadıkça
Vicdan
özgürce var olmadıkça
Akıl
hep doğruyu aramadıkça
Neye yarar nefes almak
Bir başkasına nefes olmadıkça