Aynı Yerden Bakmak

Herkes aynı doğrultuda baksa hayata, olana bitene sütliman yaşar gideriz. Ama hayatın asıl tadı aynı doğrultuda bakmadığımız noktada başlıyor. Her birimiz farklı bir renk katıyoruz baktığımız olaya,yere vs. Zıtlıkların uyumu diye bişey var zaten :) Ayrıca hepimiz aynı düşünseydik iyiyle kötü,doğruyla yanlış ayırtedilemezdi. Hepimizin farklı bakış açıları,hayatı göğsümüzde farklı yumuşatma yötemlerimiz var.

Aynı dolunayın fotoğrafını binlerce kişi çekiyoruz aynı gece ortalama aynı saatlerde ama kiminin aynın önünde galata kulesi,kiminin uçak,kiminin insan, kiminin ağaç var. Ama hepmiz aslında aynı dolunaya bakıyoruz. İşte hayatta böyle hepimiz aynı tepkileri vermiyoruz yaşananlar karşısında.Binbir surette binbir mizaçtayız.Hangimiz hangimizi yargılayabiliriz şimdi.Senin doğrun bana yanlış,benim doğrum sana. Payda da benim doğrum sana zarar vermiyorsa aynı yolda yürüyebiliriz. Ama doğrum sana zarar veriyorsa nice yol var sapılacak, yollar senin hiç durma. Elbet yürüdükçe doğrularının kesiştiği bir yol çıkacaktır karşına.

Yaş aldıkça öğreniyor insan vakti geldiğinde yolu değiştirmesi gerektiğini.Toplumca takıntılıyız biraz ödün vermeyi severiz,şans vermeyi severiz,amaları severiz...Lakin öyle bir nokta geliyor ki "severizin" başına artık kendini koyuyor insan. Amalar hükmünü yitiriyor. Yürek yükü dolanın daha koyacak yeri kalmıyor.

Kendine kadar.

Bize de mi yok?

Hiç mi yok?

YOk kardeşim yok...

Bende manzara stabil uymuyorsa sana az çevir kafanı sağına soluna illa denk gelir bi manzara.

Hesapları,kitapları,küçük büyük bütün oyunları evelce zaman önce delete etmişim beynimin kırımlarında.Akışına bırakmışım bugünü,yarını.Kırıla kırıla ama kırmadan dökmeden yol almışım hayat kıvrımlarında. Selde yolu tıkayan tomruklar gibi durma yolun ortasında ya akışta kal ya kenarda...

Sana cam kenarı güzel, bana koridor.Ben ileri bakıyorum, sen yanına ama yol son buluyor aynı durakta.

Benim ayımın önünde ağaç var.Senin aynın önünde galata... "

Arzu Koloğlu