Ben Daha Olmadım

Nefes aldığımız süre boyunca öğrenmeye devam ediyoruz bu hayatta. Dünya kocaman bir okul hepimiz için. Hayat içinde yeterllik seviyesinden, insan olabilme ve dahi kalabilme gibi bir çok branşı var.

Aile içinde başlayan en temel eğitimle adım atıyoruz bu yolculuğa. Sonrası bir ömür...Tabi sende öğrenmeye hevesliysen. Okullar okuyoruz, üniversiteler bitiriyoruz ama nefes aldığımız sürece yaşımız kaç olursa olsun öğrenmeye devam ediyoruz.

Dünya yenilenirken sen bir kenarda kalamıyorsun. Bizler bile neredeyse bugünün teknolojisinin cahili sayılırız. Hani bizden büyükler uzatır ya telefonu şunu yapamadım diye. Hah bizde bizden küçüklere telefon uzatmasakta sormaya başladık bile. Ev telefonu görmüş, cep telefonu ve internetsiz hayatın içinden geçip buralara gelmişiz kolay değil. Haa buraya kadar iyi geldik velhasıl bundan sonrası nasıl gider hiç bir fikrim yok. Yapay zeka hepimizi alt etmek üzere...

Bizler kendi işini kendi yapan nesillerdik. PowerPointte sunumlar hazırlar. Kasetten şarkı dinlerdik. Filmli fotoğraf makinaları kullanır onları tab ettirirdik. Herkes neyse o gözükürdü o zaman ki fotoğraflarda. Yok photoshop, yok o filtre bu filtre yoktu. Hepimiz organiktik.

Sadece fotoğraflar değil insanlarda organikti o zamanlar. Henüz bu kadar yozlaşmadan, bencilleşmeden, insanlığını kaybetmeden bir tık öncesiydi. Evet eskiden buralar hep dutluktu. Ama dostluklar çıkarsız, yalansız, dolansızdı.

Yaşam boyu öğrenme dedik ya işte öğreniyoruz insanın da nasıl evrimleşemediğini ne yazık ki. Ona göre gardını almayı öğreniyorsun mesela. İyi niyetini, isanlığını biraz törpülemeyi falan öğreniyorsun zamanla. Kendini sevmeyi, kendine yetmeyi falan. Çoğul yaşamları, o öyle yapmaz demeleri falan bırakmayı öğreniyorsun. Çünkü bir bakıyorsun ki o onu yapmaz dediğin kim varsa tam olarak ve daha fazlasıyla onu yapmış.

Okulda ki derslerde ağır elbet ama hayatın dersleri ve sınavları daha da ağır. Valla kafana vura vura öğretiyor. Ve yetmiş yaşınada gelsen bitmiyor dersler de sınavlar da. O yüzden kimse ben oldum demesin hiç bir mecrada. En büyük laftır o...

Hamdık,

Piştik,

Yanmak bir ömür boyu... "

Arzu Koloğlu