Ahlaki Çöküş

Benim güzel cennet vatanım... Ahh neler görüyoruz hep beraber bu güzelim topraklarda.

Keşke rüya olsa dediğimiz zamanlar,anlar,acılar çöktü her bir metrekaresine memleketin.

Yozlaştıkça yozlaştık. En çok insan olmanın erdemini unuttu bu coğrafya paranın peşinden koşarken ne yazık ki... Çok üzgünüm gerçekten çok üzülüyorum. Her bir nefesini para uğruna harcayan ne ahlak,ne utanma,ne namus,ne de insanlığı kalmamış binlerce beden var yeryüzünde. İnsan diyemiyorum üzgünüm...

İnsan olan cana kıymet verir. Allahtan korkar. Ama ne Allah korkusu kaldı ne ahlak.

Çürümüşlük baştan aşağıya her yerde. Yaşamın amacını para odaklı hale getirenler o kadar çok cana kıydılar ki. Hiç acımadılar hiç... İnsanmış,çocukmuş,hayvanmış,ağaçmış dümdüz ettiler. Ne için bir kağıt parçası için.Nasıl bir devre denk geldik biz dedikçe bi tık fazlasını görüyoruz. İhmalkarlık,vurdumduymazlık,bananecilik,bencillik çığ gibi büyüdü. Kimse işini düzgün yapmaz oldu.

Kural koyar uygulamaz,yönetmelik yazar denetlemez. Herkes salla başı al maaşı olmuş. Her şey kağıt üstünde kalmış...Yeryüzünde olması gerekenler ise toprak altıda.

Büyük acılar bize memleketin insanlık karnesini her defasında yüzümüze vuruyor tokat gibi.Utanması gerekenler paçasını kurtarmanın telaşındayken yine biz utanıyoruz,üzülüyoruz onların yerine.Hangi birine üzülelim artık bizde şaşırdık.Tatile giden insanların çocuklarıyla beraber ihmaller zinciri yüzünden bu hayattan koparılmasını aklım almıyor. Pencerede o çaresizliği yaşayan canların acısı yüreğime oturdu. 36 sı çocuk 78 kişiyi kaybetik.İnsan yazarken eli titriyor. Can bu be kadeşim can.

Nasıl bu kadar olabiliyorsunuz benim aklım almıyor. Ben yerde cam görsem bir hayvanın ayağına batar diye kaldırıyorum yerden. Siz bu kadar büyük önlemleri nasıl almazsınız.Nasıl? Bu kadar mı ucuz insan hayatı,bu kadar mı kıymetli adı batasıca para... Bütün dünya senin olsa ne olacak eni sonu sığacağın bi karış toprak be kardeşim bir karış toprak. Gerçeken tesadüfen yaşıyoruz bu memlekette.

İzmirde karşıdan karşıya geçerken su birikintisinde akıma kapılıp öldü gencecik insanlar. Biz hangi birini denetleyelim vatandaş olarak. Yolda yürümeye,otelde kalmaya korkar olduk sayenizde. Her yeni bir olayda yeni bir travma sahibi olduk.Sevdiklerimzi , kendimizi neyden koruyacağımızı şaşırdık.

Aslında bunlar hiç yaşanmamalı,biz bunları hiç düşünmemeliydik. Kimseye güvenimiz kalmadı. Büyük bir ahlaki çöküş var çünkü. Deprem olur yardım gönderirsin yerine ulaşmaz. HAsta birine yardım edeyim dersin dolandırıcı çıkar. Saymakla bitmez bir ahlaksızlık hakim her yerde. Ve bu çok üzücü.

Nasıl düzeliriz hiç bilmiyorum. İnsan doğup insan kalamayanların elinde oyuncak olduk. Canımızı hiçe saydılar. Evet ateş düştüğü yeri yakar ama umarım bu sefer sizi de yakar.36 çocuğu bu hayattan koparan kim varsa günyüzü görmesin dilerim.

Rabbim hepimizi Allah korkusu olan,merhametli,vicdanlı insanlarla karşılaştırsın. Zira işimiz gerçekten Allaha kaldı bu memlekette...

Dünya sıralamasına giren ciğerimizi yakan otel yangınında hayatını kaybedenlere Alahtan rahmet kederli ailelerine baş sağlığı ve sabırlar diliyorum. Yaralı olarak kurtulanlara acil şifalar diliyorum. Rabbim bir daha böyle büyük acılar yaşatmasın kimselere inşallah.

Arzu Koloğlu