Ah

Atilla Alp Bölükbaşı derKi

Zamanı taşıyan sevgidir... sevgiyi yürek yeşertir... yüreğin yükü ağırdır her zaman... açacağı her kapıda kimi bulacağını bilmeli, sürprizleri de hoş görmeli... kocaman tebessümü ile kötüleri yenebilmeli... eğer aradığımız mutluluksa , eğer güvense, dostluksa, gölgelenmiş yanlışlar onu zedelememeli … sevginin ışığı mutluluğun aydınlığıdır... ama en önemlisi de güvendir... güvenin sevgi ile bütünleşmiş ışıltısı yadsınamaz güzelliktir... güven sözle değil, güven eylemle değil, güven yürekle varsa "sevgidir"... dostluk güvenin ön kapısıdır... girmek için cesaret biriktirmek doğrularla yürümekle eşdeğerdir... doğrular kazanımlarla değil, kazandırdıklarınla çoğaldığında güvenin muhteşem zenginliğinde gönüller yar olur... sevgiyi güvenle yeşertebilen dost gönüllere çok ihtiyacımız var... nerede duracağını bilmekten öte, nereye gideceğini hesaplamak daha doğrudur... gecenin gölgelediği gizli duygular gün ışığının utancı olmamalıdır... doğru insan iz bırakmadan yürüyen insandır... çünkü o güzele sevdalıdır... çünkü o güzelleştirmeye sevdalıdır... en önemlisi doğru insan sevgiyi yüreğiyle paylaşandır... keşke sevgiyi yeşertemediğimizde "ah!" diyebilsek ve vicdanı o zaman sorgulayabilsek... ah keşke!

Atilla Alp Bölükbaşı