Prova Ölümler

Ebru Düdükçü derKi

PROVA ÖLÜMLER

Gece olur, etrafı karanlık bir örtü sarar. Sesler kesilir yavaş yavaş. İnsanlar evlerinde ölümün provalarını yapar uykularına dalarak. Eğer bir yağmur yağar da camlara vuran damlaların çıkardığı senfoniye şahit olursanız, yapbozun parçaları gibi tamamlanır zaman. Kendinizle baş başa kaldığınız an ruhunuz yaralarını açar. Boş bir duvarı saatlerce izlerken ıslanır kıyafetleriniz gözyaşlarınızla. Şarkılar değişir, yağmurun şiddeti değişir ve siz de değişirsiniz. Her ne kadar farkında olmasanız da…

Zamanla geçer sandıklarınızın zamanınızı geçirmesi yakar canınızı. Hırpalanırsınız her geçen an. Dünyadaki hesap günü o gündür. Hesap anı o an gelmiştir. Tuhaf bir huzur vardır haykırılan acılarda. Alışılmadık. Alışıkların alışılmadık huzuru. Onlarca yüz düşer gözünüzün önüne, kendi yüzünüz de dahil. Affetmeye çalışırsınız onlarca bahanelerle. Affetseniz çıkacak acılarınızdaki yerinden. Affetseniz acıtmayacak bu kadar canınızı. Yormayacak, üzmeyecek, içinize içinize ağlatmayacak belki de. Ama affetmek kolay olmuyor ve siz her anınızda kat be kat tükeniyorsunuz. Harap oluyor duygularınız. Uykularınız da kaçıyor. Yaşamak da öldürüyor bir nevi.

Peki yaşadığınız hayat ölmeye değer mi? Gözlerinizin altı acıyla sızlıyor. Kendinizi boşlukta hissediyorsunuz. Geçmiyor hiçbir sancı, sadece alışıyorsunuz. Sabah olmakta, güneş doğuyor uzaklarda. Yeni bir gün başlıyor, ötekilerin aynısı. Maskeler takınıyorsunuz her defasında. Kendi filminizde, senaryo sizin elinizdeyken, rollere bürünüyorsunuz. Acı...

Ebru Düdükçü

Vakfıkebir / Trabzon