Dumanı üstünde

Bir yıl daha bitti. Ne kadar kolay söylüyoruz aslına bakarsanız değil mi? Bitti. Kimine göre yaşarken bitmek bilmeyen koca 365 gün, kimine göre nasıl geçti anlamadım dedirten. Bazen aldı bazen verdi, bazen yağdırdı bazen koklattı, bir eliyle verip öbür eliyle gözünü çıkardı falan ama şöyle bir düşününce de, geleniyle gideniyle sanki yine dengede kaldı. Kendi adıma, tecrübesi bol, kalorisi az, yükte de pahada da ağır bir yıldı. Geleni coşkuyla kucaklayıp gideni sakince uğurladım her zaman yaptığım gibi. Biraz büyüdüm, biraz küçüldüm, kâh ağladım kâh güldüm ama hep tutundum ve neye tutunursam ona dönüştüm. Her günümü doldurdum, ne ile istiyorsam onunla. Ertelemedim hiçbir şeyi. Hatta öyle zamanlar oldu ki, bir günüme bir ömür sığdırdım. Bir de en çok kendime şaşırdım. Hep başkalarından geldiğini düşündüğüm o hayal kırıklıklarını bile, aslında kendime bizzat yine ben yaşattım. Nasıl mı? Büyürken öğrenerek, öğrenirken değişerek. Hayatın bir alıp bir veren dengesini seviyorum aslında. Hiçbir şeyin tamamıyla benim olmayacağına hiçbir şeye tam anlamıyla sahip olamayacağıma teslim olup, iyi kötü tüm sürprizlerine karşı hazırlıklıyım. O yüzden işte, hep bildiğim ama pratikte çuvalladığım şeye tutundum artık. Ertelemiyorum. Siz de ertelemeyin lütfen ve sakın kendinize geç kalmayın. Bir gününüze dünyayı sığdırın çünkü o tek bir gün, birike birike bir ömür olacak...

Dumanı üstünde yeni yıl dileğim;
ihtimalleri düşünerek yaşanacaklar manipüle olmasın,
zamanla yarışırken, girilen her ihale zamana kalmasın,
hayaller hayatlara kurban, umutlar zalimlerin elinde heder olmasın.
Bir de tüm bu karmaşanın içinde, dilerim ruhumuz bedenimizden önce terk etmesin bizi.
Aklen selim, bedenen sağlam ve her daim aşkla kalalım. Hoş gel yeni yıl.