Ve Tanrı Çıldırmış Olanlara

Şebnem Güngeçiren derKi

Ve Tanrı Çıldırmış Olanlara

Bir tarihe sürüklendim dokunup duvarlara
Geçmişte yürüyordum cebimde yirmi lira
Dudaklarımda yüzyıllık ıslık
Kayboldum yeşil bir sürüngen gibi
Antik kentin kalıntılarında
Aşındı ayakkaplar kimi yolda kaldı
"Sadece taş" dedi şuursuzun biri
Dilim aşınmıştı söz ağızda kaldı

Yüzlerce nefesin sesini duydum
Ürperdi boynum, bir teki yalnız omzum
Ve başladı masallar üzerime yağmaya
Masallara aç siyahî buluttu
Her akşam aynı saatte çöreklenen dağa
Tanrı çıldırmış olanlara ki
Her defasında on beş dakikalık bir ayindi
Huyudur buranın, fazla sürmez dedi biri
Gözümü alamadım dağdan, göremedim kimdi?
Kaçışıyor ne olduğunu anlamayanlar
İnsanı silkeleyen bir duayı kaçırıyorlar
Burada dua en yüksek tepeden başlıyor
Yüz binlerce cam kırığı başımıza yağıyor
Sanki sakar bir elin parmaklarından dökülüyor

Babalarımız yeni bir uykuda analarının koynuna uzanmış
Biz de sığışırız elbet bir yere
Yerle yeksan dokuz pencere
Herkes bir pencereden atlayarak geçiyor yeni bir aleme burada
Bir gün bir gerçeği haykırarak geçeceğiz o pencerelerden unutma
Yeniden patlatacak sakızlarını asırlık ağaç sevinçten
Ve doğacak güneş bir çocuğun kahkahasında yeniden