Bir ağaç gibi hür...

Doğanın bir parçası olduğunu unutup parçalarına ayırma gayretine girenler geleceklerini yok ettiklerinin farkına varmadıkça anlamsız kalacak tarih kitaplarında yazanlar. Toprağın altındakinin sahibi kökleri toprakta olanlarken, o kökleri söküp atan zihniyet bedeni toprakla buluştuğunda hatalarıyla yüzleşecek. Peki ya kalanlar, ya geride bıraktıkları, ya tüketip yok ettiklerinin cezasını çekecek olan nesiller? Topraktan çıkan bir madeni paraya döndürüp yine doğaya zarar verecek beton yığınlarına, bol karbon salınımlı araçlara, pahalı kıyafetlere, takılara döndürüp var olduğunu sanan ve adına serbest ekonomi diyen insanoğlu doğadan bu kadar uzaklaştıkça sisteme köle olmakta. Daha da önemlisi doğa ürettiği her şeyi paylaşırken onun bir parçası değil de sahibi gibi davranan insanoğlunun doğa karşısında acizliğini göremeyişi... Heyelanlar, seller, depremler, fırtınalar, hortumlar karşısında çaresizliğin bilincinde olanlar, paranın bile kifayetsiz kaldığı anları unutarak yaşamayı seçenlere seslerini yükseltmedikçe, bir orman gibi birlik olup karşı durmadıkça onlar da yok oluşun sessiz ve yalnız parçaları olarak kalacaklar. Kanadalısı, Amerikanı, Rusu, Türkü fark etmez... Kimin ne fayda ve ne zarar sağladığından da önemli olan bütüne yapılan saldırıdır... Daha konforlu bir yaşam için katledilen her bir ağaç, her bir canlı insanlığın hızla tükenmesine yol açacaktır. Yapan da, izin veren de, susan da yine suyla yıkanıp toprakla arınmak için sırasını bekleyecektir...