Yazılı Olmayan Kurallar

İnsanoğlunu sanırım başka türlü haptedemiyoruz. İllaki yazılı bir kural, kaide, ceza olacak. Saldım çayıra Mevla'm kayıra mantığıyla yol almaya kalksak demek ki dünya 2 günde dümdüz olacak.

Edinilmiş, öğrenilmiş ve insani dürtülerimiz var halbuki bünyede ve birde Allah vergisi beynimiz. Kullansana kardeşim illaki biri çıkıp sana bunu yapma bunu yap mı demeli. Elini ya da herhangi bir yerini kesici bir aletle kesersen canın acır. Bunu ya deneyimleyerek ya da görerek öğrenirsin ve kesmemek için elinden geleni yaparsın di mi? Bu yazılı bir kural mıdır? Yazar mı sokaklarda orada burada aman he elini kesme diye.

Bilirsin işte düpedüz. Ya da bir hayvana vurduğunda senin kadar canı acıdığını bilirsin (!) bilmelisin yani...

Neden bu kadar zor artık insan olmak insan kalmak neden? Kadınları, çocukları, hayvanları, doğayı yaşatmak için canla başla çırpınan bir grup insan bir tarafta, onları yok etmeye, canını acıtmaya, hırpalamaya uğraşan bir diğer grup karşı tarafta...

Aklım almıyor benim vicdanı olmayanı, merhamet etmeyeni, empati kuramayanı aklım almıyor, almayacakta...!

Yazılı kurallar değil sen, ben, o yaşatmalıyız birbirimizi. Çatının altındakilerin kabusu olma kahramanı ol çok mu zor.

Hiçbir çocuk bir kapı arkasında, yatağında yorganın altında ağlamasın...

Hiçbir kadın kapı çaldığında ecele yürür gibi yürümesin ürkek adımlarıyla o kapıya, morarmış gözünü kapatıcıyla kapatıp gülümsemesin içi kan ağlarken...

Hiçbir hayvan acıdan bağırmasın sokaklarda ya da bir köşede çaresizce ölmesin...

Kurallar değil bizi insan yapan içimizdeki sevgi, içimizdeki merhamet.

Nefes alamıyoruz artık acıdan, ne yana dönsek bir acı daha...

Velhasıl;

"Alt tarafı bir çiçek koklayıp, bir hayvan sahiplenip, birkaç insan tanıyıp, sevip gidecektik bu dünyadan.

Nasıl kötü bir zamana denk geldi ömrümüz...

Vicdansızların, sapıkların, katillerin, nefretin, cehaletin ortasına düştük!"