Kayıp Kelimeler Sokağı

Kendi sıradan hayat hikâyesinden bunalıp, farklı hayatların gizli kapılarını aralamak isteyen sıradışı bir ruhtu onunki.

Kapısını araladığı her hayat, ona gizli bir dilde fısıldıyordu. Belki de o öyle olsun istiyordu. Sırdaş olmayı seviyordu, akıp giden monoton bir hayatın tam ortasında gizem çiçekleri açıyordu böylelikle.

Bir kitap kokusunun , bir de sahafların kendisine has o özel dokusunun peşinde koşturup duruyordu ruhunun çıplak ayaklarıyla.

Sahaflar sokağına bir daldı mı, dakikalar, saatler su gibi akıp gidiyordu onun için.

En büyük merakı, sararıp solmuş sayfalar arasında yitip giden ,sahibinden izler taşıyan o gizemli sözlerin peşisıra eksiltilmiş hayâller kurmaktı.

Satın aldığı her kitabın eskitilmiş, sararıp solmuş , belki de yer yer yırtılmış sayfaları arasında belki de sonu çıkmaz sokaklarda biten seyahatler yapıyordu hep.

Kimi kitapta altı çizgili bir satır, kimi eski derginin kenarına iliştirilmiş bir isim... Hepsi ama hepsi birbirinden farklı hayatlara açılan bir pencereydi onun için.

Onun tek başına çıktığı bu satırarası seyahatler, sadece ruhu kayıp insanların anlayabileceği bir eksiltilmiş hayat yolculuğuydu,

Tozlanmış, ciltleri zaman içerisinde yırtılıp parçalanmış eski zaman kokusu ile sarmalanmış kitaplara dokunduğu anda, şimdiki zamandan kopup gidiyordu,kayıp kelimeler sokağının ıssız kuytularına.

Satın aldığı her kitabın son sayfasına o da hep eksiltilmiş cümleler ekliyordu. Kim bilir, belki bir gün kendi cümlelerini tamamlayacak yol arkadaşı bulurdu onlar da.

SERPİL KAYA