Ümitsizliğin Seyri

Özgürlüğün kanatlarına tutunmaktan menedilmiş gibi hisler, sancıların kesileceği düşünülen ‘gelecek’ gibi bazı hevesler, ağlamaktan ötede bir yer var şimdi yitirmeden kazanmadan, anlamsız bir şiirin kollarında can vermek gibi her şey! Şimdi isyanlarla süslediğin o kelimeler, başka renk ve biçimde zihnine üşüşürler... Ah mahkûm olmak ne zor şeymiş meğer, iki odası adım kadar mesafe, dört duvar arası izler... Meğer anlık sanılan saniyeler, günleri ayları, peşi sıra yılları kovalarmış bilinmemişler. Şimdi sahiden büyüdü değil mi o çocuk yürekler, asırlık sevince gebeler... Söylesenize geçecek mi bu dar vakitler, sanmam bundan ötesi olsun, alışılan sadece katlanmayı öğrendiğiniz günler! Ve bir gün tükenince her şey, yiten bizler olacağız esir edildi resimler! Uzun vakitler kalacak geride, zaman dediğin o asalete bürünen günler, kimbilir bu dünya oyununa neler vaat edecekler! Biliyorum, herkese bir tükenmişliğin aitliğini armağan edecekler. Boşunaymış oysa o yorgun yüzlerle karşılanan tebessüm hapsindeki günler, artık yok oluşun sebebini kendileride bilmeyecekler. Gittiler, sahiden tükendi bahara çıkacak günler...

...

SELDA ÖZTÜRK