Yabancı

Hikâyenin kahramanı; ne yaptığının bile farkına varmadan adam öldürür, pek de suçlu olmadığı halde kendini savunmaya kalkışmaz ve ölüme mahkûm edilişini olağan bir şey gibi karşılar. Annesinin ölümü ile başlayıp, onun cenaze töreninde ağlamaması ile devam eden bu uyuşuk ruhlu adamın hikâyesinde şaheserlere özgü bir ustalık var.

YABANCI / ALBERT CAMUS

# Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum.

# "Artık ağlamasa," diye düşünüyordum ama, bunu kendisine söylemeye cesaret edemiyordum.

# Göğe, yakın tepelere giden sıra servileri, bu kızıllı yeşilli toprağı, bu seyrek ve çizgileri belirli evleri seyrederken annemi anlıyordum.

# İnsan ne de olsa daima biraz kabahatlidir.

# Gazetelerde gördüğüm hoşuma giden şeyleri hep bu deftere yapıştırırım.

# Bana öyle geldi ki, ben hayalime gülümsemeye çalışırken, o ciddi duruyordu.

# Kaderim, bana fikir sorulmadan tayin olunmaktaydı.

# Mümkün olup da bu hapishaneden çıkabilseydim, bütün idamları seyretmeye giderdim.

# Kalbimi dinliyordum. Bu kadar uzun zamandan beri bana yoldaşlık eden bu gürültünün kesilebileceğini aklım almamaktaydı.

# Af dilekçem reddedilmişti. "Öyleyse öleceğiz demek?"

# Aslında otuz ya da yetmiş yaşında ölmenin önemli olmadığını bilmez değilim; çünkü her iki halde de gayet doğal olarak başka erkeklerle başka kadınlar yine yaşayacaklar ve bu, binlerce yıl devam edecektir.

# İnsan madem ki ölecektir, bunun nasıl ve nerede olacağının önemi yoktur, apaçık bir şeydir bu.

# Sonuç olarak insanın sonunda alışamayacağı düşünce yoktur.

Burak Ketenci

2023