Küpe

siyah taşlı bir küpeyle hep kulağımda taşıdım acılarımı
herkes gördü
kimse görmedi
kulağıma küpe olsun dediklerini biriktirebilse insan
beylerbeyi sarayı'na avize olurdu inan
110 milyar insan doğdu da öldü
bilen var mı kaçı yaşadı
her siyah beyaz fotoğraf
derin bir yaraydı

şimdi uzak bir yere gitmeli
can kenarından bir bilet almalı
insanlık güzel bir şiir düşlerken
yanlış trenden inmiş olmalı
neden buradayım diye sorgulayacak yaşı
bir kaç durak geçmiş olmalı
başkalarının isteklerine uyan sürüler gibi yaşandı
yabancıların filminde hep figüran kalındı
hayallerimiz başrolündeki o güzel kadınlar kayboldular
soğanlar pembeleşince
sanki hafta sonuna denk gelmiş gibi
hep bayram tatilleri

bazı yaralarda
bazı geceler
sessiz harf düşmeleri yaşanır
bazıları yoktur
ama yerleri bellidir
bazıları çoktur
ama hiç yanında yoktur
büyük bir apartmanın küçük dairesi gibi
kısa bir parantezin içinde yaşanıyor
okumayınca parantezin içini
değişmiyor cümlenin anlamı
bilfiil görev yaptım kaynaştırma harfi olarak
kırmızı ışıkla yeşil arasında
hayat hızla akıp giderken
uyulmuyordu hız limitlerine
meskun mahallerimde

sınanmadığı acıya ahkam keser de insan
katil sayılmaz
iyilik yapmaz da
kötülük yapmadığı için kötü sayılmaz
siyah taşlı bir küpeyle hep kulağımda taşıdım acılarımı
herkes gördü
kimse görmedi

insanın şizofren olması yeterlidir
görebilmesi için ölü sevdiklerini
çocukluk fotoğrafına bakmak ölmüş birinin
en büyük küpe olmalı insanın kulağındaki
kenarı çintinmiş porselenler vitrinde

taksa da takmasa da
siyah bir küpedir insanın acıları kulağında