Ya Bir Sen Olmasaydı?

Ansızın bir gün yorulursan eğer, başını çevirdiğin yönde çiçekler açacak kalbin. Yalnızlığını severken bile, unutma yüreğinde büyüttüklerin mucizen olmuştu senin! Sil şimdi o pınarları, avuç içlerinle saatlerce oyalanarak geçirdiğin o çaresiz kederlerin sonu gelmedi mi, yoksa bir düş müydü bildiklerin? Hani griye dönen gökyüzü altında, toplanan mahşerin, seni şaşkına çeviren o rüzgar esintilerinin ağıtlarına karıştığı günler geçmedi mi? Geçti, çok şeyler yitti biliyorum ama yine de Tanrı mucizesiyle kuşattığında evreni, kıvılcımından nasiplenmedin mi? Sus şimdi, karalar giyinmesin hislerin, biliyorum sen başka selamlarsın gökyüzünü, çiçeklere naifçe dokunur ellerin, bir kedinin başında bir çocuğun şefkatini hissettiğin o sevgi, sonsuz bir deniz, belkide yemyeşil yamaçlarında papatyaların serildiği yüreğin olur, kim bilir? Öyle işte efsunlandı gözlerin, umudu öğren bu dünyada görebileceğin en güzel pencere gönül gözüyledir, sevgidir dünyada yerin... Ya sevmeyi bilmeseydin? İşte o zaman dağılırdı kalbin!

...

SELDA ÖZTÜRK