En Derin Bağlara

Aslında yaşamak dediğimiz başlangıcı ve sonu olan bir yolculuk değil midir; kimine belki uzun kimine de fazla kısa gelen...?

Ve çoğu zaman anlatılmaz hayat, sadece yaşanır desek de, her zaman yaşamaktan daha iyi yaptığımız şey, üzerine konuşmak oluyor sanki; hayata dair kelimelerimiz deneyimlerimizden hep daha çok değil mi?!

Yaşamak nedir senin için dersen;  sorumluluk almak, iradeli bir seçim yapmak ve deneyimlemek derim.

Hayatta kalmaksa niyet, belki dünyaya kurban olmak, geleni dönüştürmeye çalışmadan kabul etmek, sadece canlı kalmak derim.

Yolculuksa; hakkında sürekli söylenmek, şikayet etmek, dertlenmek için her zaman çok kısa değil mi; yolu, gördüklerini keşfet ve tadını çıkar derim.

Yolcu dersen eğer; önce doğayı olduğu, olanları da geldiği hali ile kabul ederek ve tanış olduklarımızın karşımıza tesadüfen çıkmadığını anlayarak, gelene tamam diyip, gördüklerine de bir selam verip hoşgeldin diyebilen, sonra da sadece layığı ile yaşamak ve yaşatmaya dair eylemde olması gereken diyebilirim.

İnsan kalabilmenin ise başkalarının acılarını ve mutluluğunu da dert edebilmekle mümkün olabileceğine inanırım.

Senin yorumun, etkin, gücün nerede; bunu da sürekli olanların içinden ayırt etmeli derim.

Her yolcu keşke; kendi hikayesinin baş kahramanı olarak her daim kendi düş’lerinde kalsa isterim.

Canlı olarak sabaha uyanabilmenin şükründe,

Doğanın cömert armağanlarının farkında,

Ve tadını çıkarma eyleminde, her nefesi en derininden hissederek

Keyifle başlasa, iyi kilerle tamamlasa bu serüveni.

Keşke!

Belki de konuşmaya ya da tek bir yoruma bile gerek yok
Aslında hiç birşeyin de bir anlamı yok!

Anlam akışta,

Anlam nefeste,

Anlam senin yazacağın hikayende,

Anlam fark edebildiklerinde,

Seçtiklerinde,

Cesaret gösterebildiklerinde,

Önce dilde yaratacağın, kendine verdiğin o sözde,

Düş’lenende...

Ders de hediye de deneyimlenenlerin içinde,

Görebilene, okuyabilene

İnsan; uyan artık!

Hak ettiği özenle ve sevgiyle onurlandır bu mucize doğayı,

Paylaş tüm canlılarla sana bahşedilenleri,

Çok büyük anlamlar yükleme yaşamın omuzuna

Özgür bırak

Sorumluluğu bilince ver

Beklediğin o anlamın yaratıcısı da sen ol

Önce her şeye dert yorumu yapmasan nasıl olur ki, bir düşün?

Keza dertlerde hiçbirimiz eşsiz de değiliz

Kimine dert, kimine hediyedir belki de, kim bilir?!

Direnç göstermeyi, yanlışlamayı bırak

Yaşama, doğaya, insana hesap sormaktansa

Kendini sorgulamaya

Kim olduğunu bulmaya

Bulduğunu sevmeye

Sevdiğini de gerçek kılmaya

Sorumluluk almaya

Hep uyanmaya dair yaşa!

Yaşamın içinde, yaşamla uyum halinde, tavrında ol

Belki de sadece yaşamak gerek, gelişine

Olduğu gibi, olduğu an’da, şimdi’de

Ertelemeden

Bekletmeden

Iskalamadan

Deneyimlemeden gitme

Üzerine biçilen rolleri layığı ile yerine getirip

Ama apoletlere de gereğinden fazla tutunmadan,

Sıfatlar takmadan,

Sahipliklere bağımlı olmadan,

Onlara SEN’i de ezdirmeden yaşa

Sonra, asıl rollerinden sıyrıldığında

Çırılçıplak kaldığında, şimdi o SEN’e sor

Sen şimdi kimsin?

İçinde bulunduğun rollerinle tamam mısın?

Hakkını verdin mi bu yolun, yolculuğun?

Yaşadığın dünya senin seçimin mi?

Nelerden vazgeçtin?

Sen ne istiyordun?

Geç mi kaldın?

Kimi sunmaya geldin bu güzel yaşama?

Ya da yaşam güzel mi senin taraftan baktığında?

Neye hizmet için burada olabilirsin, düşündün mü?

Düşlerin neydi senin?

Dikiz aynasından sürekli geriye bakmazsan kaza da olmaz, korkma!

Geriye bakman sadece ne kadar yol yaptığını, yolda neler gördüğünü gösterir

Nereye gideceğini bulmanı kolaylaştıran tek şey ilerlemek olacak

İleri, daima ileri gitmeye ada kendini

Ama şimdi’yi de sakın bırakma

Geçtiğin yollarda bir bak etrafına

Neler görebiliyorsun?

Iskalama!

Hata mı yaptın, öğrendim de geride bırak

Pişmanlık mı dayatılıyor sana, denemesem eksik kalırdım de

Çünkü sen kaybetmedin, deneyimledin ve öğrendin!

Düşledin, gerçekleştirdin.

Unutma!

Senin düşlediğinden başka yaşadığın bir şey yok.

Dışarda gördüğün gerçeğin üretim yeri senin zihnin, inancın

Beğenmedin mi, düşüncelerini fark et önce

İnandığın doğruları fark et!

Sonra bir daha düş’le

Bir daha dene

İçine tutkularını koyarak bu sefer

Ve sıfırdan değil, deneyimlerinden başlayarak

Niyet koy

Umudu bugünde ek

Eylem insanı ol

Noktası olmayan, virgülü bol sonsuz bir yaşama dair

Hep güzel düşlerini yaşamaya doğru cesurca çık yola

Korkma!

Yolun sadece sonuna odaklanma

Geçtiğin yolları da, gördüklerini de ıskalama

Hepsi senin için geldiler yolda karşına

Sana rağmen, sana karşı değil olan biten

Savaşmaya dair hiç değil

Seni var etmek için geldiler

Ve sen, bugün yarattığın kişi için

Herkesten önce kendine teşekkür et

Yola çıktıklarına da , yolda karşılaştıklarına,

Yolun sonuna kadar eşlik edenlerine,

Yolda veda ettiklerinede

Her zaman şükranla

Ve … Yaşamla, insanla, hayvanla, canlıyla

En güzel, en derin bağlara…

Aynur Görmüş