İnsan İçin

Aynur Görmüş derKi

İnsan İçin

2010 yılından beri resmedip duvara astığım emeğimin amacı “ötekileştirmeden yaşayabilmenin” mümkün olabileceğini anlatmaktı kendimce, özellikle de çocukların sesi olabilmekti. Haksızlıklara, ayırımcılığa, eşitsizliğe kocaman bir -DUR- demekti. 2014 yılında "Siyah Arkadaşım" 2015 yılında "Hayatın Renkleri" ve 2016 yılında "Ötekileştirmeden Yaşamak" isimli kişisel sergilerimin teması da yine hep bu düşünce ile çalışılmıştı. Konunun merkezinde ise hep insan vardı; öteki sandığımız oysaki hepsi bir olan, eşit olan İnsan! Ve insan gibi yaşayabilmek için tek başımıza ne yapabiliriz dememeli, yapılacak bişeyler mutlaka var, bir insanı sevindirmek, onun hayatına dokunmak sandığımızdan çok daha kolay gerçekten. Velhasılıkelam çok işimiz, anlatacak çok şeyimiz var, çok...

Bir yıl daha bitiyor, acısı tatlısı ile. 2016 biran önce bitsin diye düşünürken, "yaşanan acılarda yılların ne kabahati var ki" diyorum bir taraftan. Ülkemiz için, masum insanlarımız çocuklarımız için 2016'da çok tatsız olaylar yaşandı. İnşallah 2017 yılında masum insanlarımız, geleceğimiz olan çocuklarımız artık hayata doyamadan ölmesinler, ağlamasın artık anneler erkenden kaybettikleri evlatları için.

Çocuklarımıza güzel bir ülke bırakabilelim, güzel bir gelecek, barış içinde hep beraber yaşayabildiğimiz bir ülke... Çünkü her “insan”ın doya doya bir kere yaşama hakkı olduğunu unutmayalım her ne yapar yada düşünürsek.

2010’dan beri yaptığım gibi 2017 yılında da resim yapmanın yanında birde her ay derKi'de yazacağım. Daha çok insana ulaşalım, hayatlarına dokunalım, daha çok çocuğu mutlu edebilelim diye...

Sağlıcakla...

AYNUR GÖRMÜŞ

İstanbul / Ocak 2017