İyilik Bulaşıcıdır

Aynur Görmüş derKi

İYİLİK BULAŞICIDIR

Günlük hayatımızda ne kadar çok iyilik ya da kötülük kelimesini kullanıyoruz değil mi? İyilik, insan olabilmenin temellerinden biridir, herhangi bir beklenti ile değil; sadece insani bir duygu ile yapılmalıdır.

İnsanları eleştirmek yargılamak çok kolaydır. Hepimiz birbirimizde eğer ararsak çok fazla kusur buluruz, bu kesin. Çünkü mutlak %100 iyi insan ya da kötü insan diye bir şey yoktur. Kişinin ömrü boyunca sürdüğü yaşam şartlarına, aile ortamına, karşılaşılan olaylara, kişilere göre farklılık gösterebilir diye düşünür, haklı buluruz kendimizi kötü niyetli düşünceler beslemeye. İnsan, içimizdeki “iyiliği” oluşan şartlara ve davranışlara göre belirlememeli tabi, iyi olma niyetinin arkasından gidebilmeli. Tıpkı mutluluğun bir seçim olduğu gibi iyilik beslemek de bir seçimdir bana göre. Yaşadığımız koşullarda öfke duymak çok kolay bir hale geldi. Ama hiçbir şeyin öfke ile çözülemeyeceğini de görüyoruz her gün. Öfke öfkeyi doğuruyor ve içinden çıkılmaz bir davaya götürebiliyor insanı, hayatı…

Önce kendimizden başlamalı; niyetimizi, yüreğimizi temiz tutmalı sonra insanların içindeki iyiliği görebilmek için çaba harcamalı ve bu iyiliği dışarı çıkarmalı, dışa yönlendirebilmek olmalı hedefimiz her zaman. İyiliğe özendirmeli... Sadece çok okuyarak ya da çok yaşayarak iyi olamaz insan elbette. İyi insan olmak için okuduğundan ve yaşadığından olumlu dersler çıkarmak gerekir. Çıkarılan bu dersleri de tekrar etmek, değişim için sürekli kullanmak gerekir bence.

Diğer bir yandan da iyilik şahsi çıkarlarımız olmamalı. İyilikten beklentimiz karşılık beklenen bir niyete dönüşmemeli. İyilik bir yaşam biçimi olmalı, anlatacağımız bir özelliğimiz değil. Bu yaşam biçimi ile hayatı olumlu bir şekilde anlamlandırabilmeli insan. İyilikle yaşadığı zaman insanın yaşama sevinci artar ve her türlü zorluğa ve olumsuz şarta rağmen hayatın tadına varabilir.

Elbette ki iyilik sadece bireysel çabalarında çok ötesinde, toplumsal, hukuki, siyasi bütün kurumlarıyla birlikte olmayı gerektiren bir bakış açısı. Ama yine de bireysel olarak iyilikle ilgili birbirimize kulaktan kulağa dolaşan söylemlere ihtiyacımız var ki mutlu toplumları da oluşturabilelim.

Tabi işin içinde iyi niyetin sonrasında bir de suistimal boyutu vardır ki, ben o kısma girmek istemiyorum, burada da sınırlar mesafeler devreye giriyor çünkü. İyilik yaparken, iyi niyet gösterirken sınırlarımızla da kendimizi korumalıyız.

Kısacık hayatlarımızı olumsuz düşüncelerle, kötülüklerle harcamaktansa doya doya paylaşarak güzellikleri, büyüterek iyilikleri yaşamaya var mısınız? Çünkü iyilik bence bulaşıcıdır ve dünyanın buna çok ihtiyacı var, bulaştırmalı, yaymalı, herkesin iyiliklerini konuşmalıyız...

Başlangıcı ve bir bitişi olan bu hayatın en büyük referansı vicdanımızdır! İnsanlara sevgi, saygı ve ilgi göstermeli.

Sağlıcakla…

AYNUR GÖRMÜŞ