Kuzuların Türküsü

Mehmet Değirmenci derKi

KUZULARIN TÜRKÜSÜ

Çobanın delik heybesinden
Avuç avuç söz döküldü
Kekik kokulu kuzular türkü beklerken
Mızrapı kırılmış saz döküldü
Birbirine düğümlü kınalı ellerden
Yağmurla karışık çöz döküldü
YAĞMUR serinletirdi oysa
Yüreğime dağ dağ köz döküldü
Zemheri de bile Pa’patya açardın sen
Baharda yazda güz döküldü

Sen diyen samimi dillerden
Ne yavan ne acı bir siz döküldü

Gelişine bayram eden gözlerden

Ruhuma dehliz, artık bir giz döküldü

Kalemimin rüyası, düş bu ya
Hayalime küçük bir erkek bir kız döküldü:

Hayal;

Haydi hayalim, haydi hazırlan
İki misafirin var, durma hazırlan
Misafir dediysem iki çocuk
Gözleri boncuk boncuk
Biri erkek, kartal gibi cesur
Diğeri kız; adeta prenses
Nazlı mı nazlı, serçe gibi ürkek
Haydi hayalim koş, yolcuların beklemesin
Sabırsızdır onlar, günü güne eklemesin
Yelelerin rüzgarda dağılsın dalgalansın
Dörtnala gidişine taşlar, kayalar ufalansın
Yolunuzun üstü, soluklanın huzur ovasında
Sırtındaki yüke bağlar, meyveler sevdalansın
Geceye yakalanmadan, gündüze koşun
Çula çaputa basmadan, sündüze koşun
Yokuşlar, bayırlar yorar sizi
Dağları bana bırakın, düze koşun
Mutluluğa, gülümseyen göze koşun
Kıştan geri, güze koşun
Zemheriyi ısıtırım ben
Bahara koşun, yaza koşun
Durma ey hayalim koş;
Yolcuların kıymetli,
Ondan bu temaşa bu cümbüşün
Daha ilk hecesindeyiz,
Sonu gelmez bu hayalin, bu düşün
Haydi hayalim koş,
İyi geliyor bana koşman;
Her adımın düğün,
Bayram sanki bana yürüyüşün...