Yokluğun başköşede

Sustum… Kelamlar bile yetersiz bu boşluğa, o kadar anlamsız ki bazı zamanlar direnir ruhum yokluğuna... Yıllar var ki ne zaman uzağına düşsem, nefes alma nedenim olan kokundan elzem, bir kederde boğulur yüreğim... Bir bilsen sevdiceğim, yokluğun her yerde adım başı yüreğimi izliyor... İnkâr etmiyoru, bir serçe kadar hafif yüreğimin, ağır hissi içinde seni ölesiye özlemek... Ne garip şey yüreğinde duruşumu, annem olan şefkat yüklü sesini, benim olan seni özlemek... Yastığımdan kokun silinmiş, uykular harapken, hangi bilinmezliğin ortasında kayıbım ah bir bilsen! Şimdi bir düşünce döngüsünde sensizliğe adanmış yetim gönlümü hangi anlamsız avuntuya teslim edeceğim, hangi ahmak oyalanışlara, hiçbir kelime seni ifade etmiyor ve ben hala ilk günkü gibi ilgisizlikten yorgun düşmüş, kanatları kırık bir martının gözlerinden bakıyorum... Ve diyorum ki, sevdiceğim bu gördüğüm mavi, seninle seyre daldığım mavi değil, ah bir bilsen, vuslata son vermeyen şehirlere nasıl da ah ediyorum... Affet bu ev senin olduğun kadar doldurmuyor yüreğimi, kentin sokaklarına, ışıklarına dahi anlam yüklemiyor hislerim… Okuduğum kitapların ümidi çağıracak şevkiyle satır aralarında boğuyorum hislerimi, hiçbir satır seni anımsatmasa da ben hep yüreğimin başköşesinde seni ağırlıyorum… Hüznüne müptela olan yüreğime kızma lütfen, uykusuz gecelerin hesabını sorma! Bilmez misin ne zaman gülümsese çehrem, seni biraz daha yitirmenin sancısıyla kıvranıyorum… Öğren artık, sensizliğin alevinde tükenmiş bir sevdalıya kapatma kapılarını, her şeye sahip olabilir insan öyle değil mi, tüm dünya nimetlerine! Ama neden aşka küser insan? Yüreği darda olanlar, dolamaz ki huzurla, sen önce aşkımı al, yüreğini bana sakla… Tüm dünyayı bıraktım ardımda, bir sen kaldın bir de ben, ah sevdiceğim ne güzel bir düştün sen oysa ulaşmayan mektupların kelamlarında yanan bir yüreğim var, ama senden kalan tek şey var, uzağına düşmekmiş yolum oysa… Sevdim, kahrına rağmen, gözyaşlarım avuçlarıma saklanda, yârime yağmasın yağmurlar, onca sahte gülüşün ardından ilaç gibi gelir, yârin gülüşü cana değer… Özlem dediğin bir ışığın içinde birbirini aydınlatan bağ gibi misal, dön gel çok karanlık, zifiri bu odalar! Ah merhametli sevdiğim, sensiz çok beterim, sensin benim tek iyi nedenim… Her şeyimle ben yalnızca senim, sende benim…