Renkler/Mavi

Çöllerin suya hasret çağında ve çorak toprağında bir su düşüdür mavi. Develerin kuma gömülen adımlarının ve bu adımların ritmince çalkalanan kadife ezgilerin, büyük boşluğa dağılışı mavidir. Mecnun’un özlemlerinin rengi mavidir. Söylenmiş ve söylenecek sözlerin kalmayışı, söz dilinden hal diline geçişin rengi mavidir. Sonra kum fırtınalarının ve hırçın rüzgârların tozu dağıldığında kalan aydınlığın rengi masmavidir. Elbette suyun gölgelenişi, suyun gölgelenişi de mavidir.

Bozkırın uçsuz bucaksız tepelerinde ve yurt arayışlarının çağında bir gökyüzü düşüdür mavi. Alnı yıldız akıtmalı ve ayağı ak sekili atların rahvan ve dörtnala dolaşmasının, bu dolaşmalardan yükselen sert ezgilerle havalanan tek heceli türkülerin, yamaçlara ve dağlara çarpmasının rengidir mavi.

Bir şaman kadının kuklalar eklenmiş yeleğinin saçakları kuzeyli rüzgârlarla birlikte dansa kalktığında ortaya çıkan gizem mavidir. Ve şaman davulunun tozu ve ateşin ve isin ulaşmaya çalıştığı o dinginlik ve küllerin biçimince kurulan hayaller masmavidir. Ferhat’ın özleyişlerinin rengi mavidir. Kayaları yarıp da şehre serinliği ve aşkı taşıma düşüdür mavi.

Yolculuklar mavi olur kimi zaman, yokluklar maviye dönüşür bazen. Renklerin cinsiyeti olur mu arkadaş? Renklerin ülkesi olur mu?

Kış akşamlarında aksakalını sallaya sallaya konuşan dedelerin diplerden gelen sesleri mavidir. Anlattıkları masallarda olmazların oluşu pür mavidir.

Çeyizlik düşler, gözyaşı satırları, öğle vakitleri, kayalardan seken sular…