Aslında hiçbiri tesadüf değildi

Lao Tzu ‘nun şu sözünü bu ara daha çok derinlemesine düşünüyorum;

“Tanrı size istediğiniz insanları değil, ihtiyacınız olan insanları verir. Öyle ki bu insanlar size yardım edecek, sizi incitecek, size acı verecek, sizi sevecek ve olmanız gereken insan olabilmenizi sağlayacaktır.”

Bundan yola çıkarak kaynaklara baktım ki; bazı kimseler buna Hint felsefesi diyor, kimisi de kader;

Ama kimse hayatımıza tesadüfen girmez. Karşımıza çıkan kişiler her kimse, sonucu ne olursa olsun onlar doğru kişilerdir. Karşımıza çıkan, hayatımızda olan herkesin bir nedeni vardır, bizi mutlaka bir yerden bir yere taşırlar ya da bize mutlaka bir şeyler öğretirler.

Yaşadığımız şeyler, hissettiklerimiz, yolda karşılaştığımız hayvanlar, tekrar eden olaylar, her birinin bir anlamı olduğunu düşünüp, dışardan bir gözle bakabilirsek eğer, zincirleme bir şekilde hayatımızın bir yerine dokunduklarını görebiliriz. Resmin büyüğünü görebilmek içinde farkındalığımızı arttırmak zorundayız.

Yaşadığımız her günü sıradan bir gün gibi görmez, bize lütfedilen yaşamı, kurgulanmış muhteşem evreni ve dünyayı görüp fırsatları değerlendirmeye çalışırsak ne zengin kaynaklara sahip olduğumuzu anlarsak, başımıza gelen her şeyin aslında bir mucize olduğunu, bize ne büyük öğretileri olduğunu anlayabiliriz… Bazı kimselerin bizim hayatımızı değiştirdiği gibi biz de başkalarının hayatına etki ederiz.

İnsanların bazıları bize hediye, bazıları ders olarak gönderilmiştir. Evrenin bize her zaman verecek bir mesajı vardır. Bunu da en çok hayatımıza giren insanlar aracılığı ile dolaylı olarak gönderdiğine inanıyorum ben. Her insan hayatımıza mutlaka bir yerinden dokunur ve bize rehberlik eder, bazen öğretir, bazen öğrettirir. Bunun için de hep farkındalık diyeceğim, farkındalık…!

Her sabah gördüğün bir sokak köpeğinin bir gün gelip sizi birinden koruduğunu fark etmek mesela… Başımıza gelen olaylardan ve karşımıza çıkan insanların bize verdiği mesajları almak için doğru zaman olması, farkındalığımızın olması elbette bizlere bağlı. Gün içinde bir sürü olay bazen yaşamımızdan teğet geçip giderken biz farkında bile olmayız.

Herkesin hayatımızda olmasının bir amacı var gerçeğini kabul edip, bununla yaşamayı öğrenince, hayatın bize verdiklerini daha kolay görebilir, daha farkında olabilir ve geleceğe daha güçlü adım atabiliriz. Bu sayede geçmişte yaşananları yargılamadan kabullenmeyi ve rafa kaldırmayı da öğrenir insan. Yaşanan her neyse yaşanır, gerekli dersler alınır ve sonra yola devam edilir diye bakabiliriz.

Bu yolda bazen bizi üzen insanlar ya da olaylarda çıkar karşımıza, zorlanırız, hak etmediğimize inanırız. Böyle bir durumdayken yola mutlulukla devam etmek kolay değildir. Ama yaşanılan her olayın bir anlamı vardır ve hiç bir şey sebepsiz, iyi ya da kötü şans değildir diye düşününce kabul etmesi ve mücadele etmesi belki daha kolaylaşır, enerji keşkelere değil, yarına, geleceğe yoğunlaşır.

Bunun yanında yaşanan her olayın zamanı da doğru zamandır. Evren bir şeyin olmasına hazırsa o olur. Bitmesi gerekiyorsa da bitmiştir. Biten şeyler de başlayan şeylerde bizim gelişimimiz içindir diye düşünebiliriz. Olanı, yaşananı kabul etmek en büyük iç huzuru sağlar çünkü. Bizler olayları kendi algılarımıza göre büyütür ya da küçültürüz.

Hayat ve zaman, hiçbir zaman kazanılması gereken bir şey olarak görülmemelidir, çünkü rakibimiz değildir. Zaman her zaman galip gelir. Yarışmayıp, her anını öğrenerek, verilen mesajları alarak değerlendirelim ve bunu da tecrübe sayarak ve cebimize koyarak devam edebilelim yola. Her zaman yönümüz geleceğe olursa ve daha ne yollar var yürünecek, keyif alınacak diye bakabilirsek, işte o zaman büyük kazançlar elde edebiliriz.

Mucizeleri görmek istersek o her yerdedir. Her şey sevmekle başlar, tüm kalbinle sevmeli, yüreğinde iyi niyetler barındırmalı. Hayatındaki her gün bir hediyedir; kıymetini bilmeli…

Sağlıcakla…