Dedikodu

Karaköy’de küçük bir balıkçı meyhanesi Çat çat. Asıl adı Hoşgör Köftecisi. Orhan Veli koyuyor bu adı. Üç masalı şirin bir meyhane; o meyhanenin mutfağında çalışan bir kadın Mualla abla. Orhan Beli ‘abla’ dediği için dostları da ‘abla’ diyor Muallaya ’ya. Ama bu ablalığın yaşla ilgisi yok. Orhan Veli ile birbirlerine olan hissedilir ilgiyi müşterilerin anlamaması için birazda. Biz onu ‘Dedikodu’ şiirinin Mualla ablası olarak biliyoruz.

Orhan Veli’nin çapkınlıkları, gizli aşkı Nahit Hanım’ın kıskançlık krizlerine girmesine neden olurken aralarında üç yıl süren mektuplaşmaların da ana konusu oluyor. Mektuplarda kendini aklamaya çalışan Orhan Veli için dedikoduların ne denli gerçeği yansıttığını bilemiyoruz ama onun şiirlerindeki çocuksu ruh, çarpıcı söylem güzelliğini Orhan Veli’nin kaleminden çıkan Sezen Aksu’nun bestesini yaptığı, Levent Yüksel’in de seslendirdiği ‘Dedikodu’ şiirinin şarkılaşmış halini dinlediğimizde daha güzel anlıyoruz.

Kim söylemiş beni
Süheyla’ya vurulmuşum diye?
Kim görmüş, ama kim,
Eleni’yi öptüğümü,
Yüksek kaldırımda, güpegündüz?
Melahat’i almışım da sonra
Alemdara gitmişim, öyle mi.
Onu sonra anlatırım, fakat
Kimin bacağını sıkmışım tramvayda?
Güya bir de Galata’ya dadanmışız;
Kafaları çekip çekip
Orada alıyormuşuz soluğu;
Geç bunları anam babam, geç;
Geç bunları bir kalem;
Bilirim ben yaptığımı.
Ya o Mualla’yı sandala atıp Ruhumda hicranın’ı söyletme hikâyesi?