İçsel Disiplin

Aynur Görmüş derKi

İçsel Disiplin

‘‘İç disiplin” aslında hayatı güzel ve sistematik yaşamanın en temel şartı bence. İç disiplinden anladığım arzularımızı bastırmak değil bunları dengede tutarak kendini yönetebilmektir.

Gerçek mutluluğun kaynağında; insanın beynini, zihnini disiplin altına alması, iradeli olması vardır. İrade de rutinden çıkmak, alışkanlıkları değiştirmek anlamına geliyor. Tabi bunun hiç de söylendiği kadar kolay olmadığı aşikar. Başarılı olmanın en temel şartı verdiğimiz kararların arkasında durmaktan geçiyor. Aksi takdirde bu karar değil, niyet etmek oluyor. Niyeti de hayata geçirmek için genelde adına bahaneler dediğimiz “engel” her daim kulağımıza bir şeyler fısıldayıp duruyor.

Aslında bizi birbirimizden ayıran en önemli yeteneklerden birisi öz disiplinimiz. Bu yoksa en basit şeyler bile imkansız görünebiliyor. Bugün başarılı diye adlettiğimiz bütün bilim adamlarının, yazarların, sanatçıların hayat öykülerine baktığımızda, başarının en temel sebebinin hepsindeki sabırla çalışma olduğunu görebiliriz. Her türlü istenen sonuca ulaşmak için pes etmemek, bazen bedeller ödemek ama sabırla ve disiplinle çalışmak gerekir.

İç disiplin sorumluluk sahibi olmak demektir. Sorumluluk sahibi insanlar da dayatılan hayatları değil, istedikleri özgür hayatlarını yaşarlar. Neyi ne zaman yapacağına kişi kendi karar verir, planlar ve yaşar. Böylelikle hayat kontrolleri kendilerinde olur. Ama bu her istediğini istediği anda yapmak anlamına gelmez. İşte irade burada devreye girer. Arzularımızı erteleyebilme becerisidir içsel disiplin.

Hayallerimizi gerçekleştirmek için sorumluluklar almalı, kararlarımızı hayata geçirmek için adım atmalı ve gerekirse bazı arzularımızı ertelememiz gerekmektedir. Bunu da denetlenme ihtiyacı duymadan, öz irademizle yapabilmemiz lazım.

Diyet yapma, spor yapma, uyku uyuma, ders çalışma gibi hayatımızın içinde yaptığımız her işte kendi öz disiplinimiz olmalıdır. Dışardan bir etki ile disipline olan insanlar o kişi olmadığında kurallarını bozabilir. Ama iç disiplini olan insanlar yaptığı işin kuralını benimseyip kendi kendini denetleyebilir ve bu ihtiyaçları bir yaşam şekline dönüştürürler.

İç disiplini oluşturmak için önce kişinin yapılacak aktiviteyi ya da o aktivitenin sonucunu sevmesi gerekir. Yani diyelim ki zayıf olmak istiyoruz; buna ulaşmak için sağlıklı beslenmeyi ve spor yapmayı sevmeli insan. Bunu severek ve sürdürerek yaptığı için de doğal sonuç olarak zayıf olacaktır. Ya da sonuç odaklı bakarsak zayıf olmayı sevmesi ve istemesi gerekir spor ve diyet yapabilsin.

İç disipline sahip olabilmede önemli kriterlerden biri de sevmektir. Gerekli olduğu için yapmakla, severek yapmak arasında çok fark vardır. Sevgi samimi olan, içten gelendir ama gereklilik içten gelen değil zorunluluktur ve motivasyonları farklıdır.

Bu disipline giden yolda yapmak istediğiniz her aktiviteyi önce sevmek şart. Sonrasında da hedefe ulaşana kadar küçük ödüllendirmeler veya bedel ödetmeler yaparak disipline edebilirsiniz kendinizi. Sonunda kendi kendinize aldığınız kararlarla başka bir güce ihtiyaç duymadan kendinizi yönetebilirsiniz ve bunun doğal sonucunda da kendinize olan öz güveninizi de arttırabilirsiniz.

Frank Herbert ne güzel söylemiş; “Serbestliği ararsan arzularının kölesi olursun, disiplini seçersen gerçek özgürlüğü bulursun.”

Robin Sharma ise; “Başarı, zamanla kazanılan ve planlayabileceğin her şeyin ötesinde getiriler sağlayan küçük günlük disiplinler vasıtasıyla oluşur.” demiş.

Sağlıcakla...

Aynur Görmüş

İstanbul - 2018