Ruhun Rengi Olur mu?

Ey insan!

Her şeyden önce

Kendini sevmeyi bilerek

Yerini kabul ederek

Yaşamında ki SEN’i tanıyarak

Kendini gerçekleştirsen keşke

Nerede?

Gerçeğinde…

Nasıl?

Merhamet göstersen, önce kendine, sonra bütüne

Affetsen!

Hizmetine sunulmuş her şeyin kıymetini bilsen

Şükrederek

Sabır, erdem, nezaket göstersen

Elini uzatmayı, paylaşmayı bilerek…

“Senden olanı” sevmek değil amaç

Marifet “senden olmayanla” da bir olabilmekte

Ruhun rengi olur mu hiç?

Yanlışlamadan iyi, kötü, güzel, çirkin diye

Ötekileştirmeden yaşayabilmek

Kucaklaman, inanman gerek

Renklerin her biri ayrı güzel

Özgür bir kuş olduğunu varsay,

Kendi olmayı deneyimleyebilmiş

Bembeyaz bir güvercinin kanatlarında uç, düşlerine doğru

Sapsarı güneşine selam vererek başla gününe

Masmavi gökyüzüne kaldır kafanı özgürce, dimdik

Sonra gözlerini indir koyu mavi denizin derinliklerine dal

Yemyeşil ağacı, ormanı içine çek, derin derin nefes al

Kahverengi dallarında mola ver hayata bir daha bak, mucizeleri gör

Gecenin karanlığında içine dön bak, kendini gör

Sıcacık al kalbinin alevinde ısıt yürekleri yeniden, herkese aç, genişlet

Tüm insanlığa gökkuşağı ile dua et

Yemyeşil dört yapraklı yonca ile şans dile, doğaya

Çeşitliği zenginliğe çevir

Ve hatırla!

Sen yoksan BİR eksiğiz

SEN varsan eğer, BİZ’iz.

Bütünsek var olabiliriz

O zaman daha anlamlı insan olman

Senden olmayan diye bir şey yok

Var olan her şey senin bir parçan

Yaratılan her şeyin var bir anlamı

Olan her şeyin var bir sebebi

Felaket yorumunu yaparken düşün

Sana ne öğretmeye gelmiş olabilir?

Sınavın sonundaki hayrı görmeye çalış

Fark et!

Ağzından çıkana bir bak

Birini ne kadar incitmiş olabilirsin?

Birine ne büyük ilhamlar vermişsindir ya da

Söz ver, büyük sözler ver

Tutmak için ada kendini

Kalbini aç sonuna kadar

Niyet et

Emek ver

Verilen her emek sonunda kapılarını açar sana

Düş kur!

Düşündeki OL!

Düşle ki gerçeğin olsun

Yaşa sen!

Gelişine, akışına göre bırak kendini

Değişmesi gerekmez, olması gerekmez

Oldurtmaya çabalama

Halihazırda olanı kabul et

Zamandan bağımsız yaşa

Zaman sınırlandırır

An’ da yaşa, sadece gerçeğinde kal

Geçmişi hatıran, geleceğini olasılık gör

Kaldır seni durduran koşullarını

Tutkuyla

Adayarak

Ölmeden ölümü düşleme

Çürütme bedenini yaşarken

Cenneti burada var et

Özgür ol ve özgürce yaşa

İyi ol, şefkatli ol, sevdalı ol

Aşk’a düş

Her ne için yaşıyor ya da neye inanıyorsan

Bağlan ama bağımlı olma

Aşk’la sev, aşkla yaşa

Tutku duy her şeyi sevmeye

Öyle bir duruş sergile, öyle bir yaşa ki;

Sonunda önce kendi oldu, “Yaşadı be” desinler

Oku, bol bol oku kâğıttan sayfaları

Başka hayatları da başka düşleri de tanı,

Bütün tecrübeleri sen yaşayamazsın

Başka deneyimleri de fark et, saygı duy, ders al

Yaşadığına, geçmişine kendin saygı duy önce

Kabul et

Ve sevgini hisset

Sevgini paylaş

Koşullandırmadan, sadece paylaş

Aksın buram buram mavi berrak sevginin nehri

Evren de sana karşılığını versin bolca

Aç kollarını

Aç kalbini

İnsana, hayvana, canlıya, doğaya, ağaca, gökyüzüne, toprağa, evrene

Çünkü;

Sorumlusun!

İnsan olmaktan, insan gibi yaşamaktan, yaşatmaktan…

Yaşama sahip çık!

Daima gökkuşağı dünyasını düşle!

Çünkü ruhun rengi olmaz!

Sağlıcakla

Aynur Görmüş