Karşı Kıyıların Işıkları

“Kitaplardan ve ayraçlardan ve bardakaltlarından ve kedilerden ve gündüzlerden ve gecelerden ve yerlerden ve göklerden başka kimimiz kaldı?” diyor Bilge KARASU “Ne Kitapsız Ne Kedisiz” adlı eserinde. Ne kadar tadında ve yerinde ve özel ve sahici ve dingin bir anlatımla yerini buluyor edebiyat dünyasında.

Başka kimimiz kaldı cümlesinden devam etmek istedim. Karşı kıyıların ışıkları da kalmış olabilir, o benim için “başka kimimiz” cevaplarından biridir, kelimelere ses, mürekkebe güç veren soluk sarı, turuncu, mavi, mor ve nihayetinde siyah ışıklar… İyimser ya da kötümser cümlelerle bezemek bana bağlı.

İstanbul’un laciverdi başka hiçbir şeye benzemez. Onun karşı kıyıları da öyle, hangi kıtadan bakarsan bak. Sıcak bir akşamüstü, belki yalnız ya da değil, bir kıyı bulur alır başını gidersin. Güneş solar, ay canlanır hatta o lacivert, koyu, derin ve hayalci bir hal alır. Hayata bir düzen gelmiş gibi hissedersin. Perdeler uçuşuyor olmalıdır evlerin balkonlarından, uzun kar beyazı akan perdeler. Evlerin mutfakları peki? Evet, evlerin mutfaklarından telaşlı mis kokular taşar. Bu mis kokulara karpuz peynir buluşması eşlik eder, buzdolabının kapağı açılır, zeytinyağlının yanında iri kıyılmış dereotuna karışmış yoğurt, kalem gibi sigara börekleri, mücver çıkarılır, her biri masanın bir kuşesindeki yerini alır, inceden bir müzik balkon sofralarını süsler. Demlenmeye sebep arar insan ister çayla, ister buz gibi bir tek rakıyla. Günler uzun soluklu kalır. Sen bir önceki yazdaki sen değilsindir. Sana değen kelimeler, renkler, notalar, şehir perspektifleri, kaldırım taşlarında yürümeler, o yürüyüşleri yalnız bırakmayan hüzünler seni dönüştürmüştür, tıpkı bir sonraki yaz da dönüşeceğin, değişeceğin gibi. Zamanla yarışamadığını anlaman da zaman alıyor aslında. Bu saatten sonra demeyi bırakabilmek de bir tutunma çabası değil midir?

Ayaklarını deniz doğru uzattığında ve kolların kavuşmuşsa bir de, aklında neler geçer bilemem. Geçmişle gelecek arasında mekik dokuyor da olabilirsin, o kapıyı niçin çarpıp çıkmadığına da hayıflanabilirsin. Belki de düşüncelerin bu şehri bir daha görememe ihtimalin kalbini sıkıştırıyordur. Tüm bunlara rağmen karşı kıyıların ışıklarına bak. Düşüncelerin sakinler, her şey daha kolay gelebilir sana. Daha bir kolay.

Karşı kıyıların ışıklarında şairleri arar, belki de şehir sokaklarında geçen bir öykünün ilk kelimelerini bulursun, kim bilir.

İstanbul’a…