Hayatımın ressamı benim! Gökkuşağı dünyasını düş’lüyorum her daim, Sonra onu resmediyorum. önce geçmişimle kucaklaşarak başladım Hiç keşkem kalmasın isteyerek, tamamlandım kendimle Barışmayı seçtim artık geçmişin her bir iziyle Şefkat gösterdim o çocuk bilincime İyi kilerin izl...
Adalet bazılarına içi boş, tatlı bir kelime İçimizdeki çatışmalarda Patlayan sözlerden korunmasız bekleyen bir rüya ömür geçerken Zamanın bıraktığı izlerden öylece habersiz Susmayı bilmeyen yanım Sığınır kardeş mevzilerine Oysa ne çok bekledim özde buluşmaları Bir tene dokun...
içimizde bir leke gibi duruyor diyordu mağlup sevişmelerimiz Küf diyordu değişen rengine bir yaşta kadın olmanın Ben karbon izi diyordum çoğul yapmayan her iz Matematikçi karekök diyordu Coğrafyacı menzil Denizci mendirek Kimileri şairce tanımları sevmiyor Seks diyordu Kısıyorduk r...
Karanlık çökünce Oturayımda bir tepenin üstüne Basayım çığlığı Kuzey Ege ye Konuşurum kendi kendime Pek yalnız sayılmam aslında Karşımda Uçsuz bucaksız deniz Yıldızlarla süslenmiş gökyüzü Ve Midilli Karşı tepeler Zeytin ağaçları Duymadılar Sevgili kara meltemi Al çığlığımı Birer...
''Ruhumu bir el arabası renkli çiçeğin üzerine bırakıp, yorgunluğumu da alıp gidiyorum şimdi'' dedi kadın. Kırmızı renkli bir aşk lugâtını simsiyah mahzenden bir çöplüğe dönüştüren o adama lânetler okuyarak. Hiçbir kadın öylesine gelişigüzel beddualar etmezdi ki? Ruhunu çürüten...
birkaç yüz fotoğrafa poz vererek doğdu bugün güneş. aviles’te birkaç yüz gülümsedi. ısındı dünya. benim günüm başlarken, başkaları için gün bitmek üzereydi. başkaları için yaşam... daha başkaları için de başka şeyler… özlediklerim vardı. sabahları sevdiklerim… an...
Kimileri kalın ve parlaktır…Fakat kitabın hiçbir yerinde kendinize ait bir iz bulamazsınız…Bağdaşamazsınız hiçbir karakterle. Bir tarafından tutamaz, içinize sindiremezsiniz, atıverirsiniz bir köşeye. Kimileri sadece bilgi verir. Geceleri yanınıza alamazsınız onları, yüreğini...
öykü okumayı seviyorum, yazmayı da Bu uzun bir yolculuk. Kendini, yakın ya da uzak çevreni, anlamlandırmak istediğin detayları, gözüne şöyle bir çarpan ama günün sonuna geldiğimizde hafızanda yer eden birikimi yapılandırmanı sağlıyor. Yönünü değiştirebileceğin, durup soluklanacağın, biraz ger...
Dağılıyor mu saçların yine Rüzgarla dans ediyor mu güneş? Kalbinde serçeler şiirler söylüyor mu sevgiyle? O gözlerini sürdüğün ovalar Türkülerle yad ediyor mu gurbeti? Gözlerinin taa içi gülüyor mu? Tüm kötülükten habersiz, tesirinde kalıyor mu tüm hissizler? Sahiden o bilinmez...
Işıltılı bir ağacın altında oturuyoruz. Daha doğrusu ben oturuyorum, onun başı dizlerimde, öylece uzandığı çimenlerin üzerinde ikimiz de aynı hayalin güzelliğinde dolaşıyoruz. “ Bir mayıs sabahı.” Doğanın gücüne , eşsizliğine yaslanmış öylece soluk alıyoruz. Ben saçlarını...
1. Kışı büyüttüm gönlümde, Kalbim kardan adamlarla dolu. Yine de mutluyum ben. İçim cıvıl cıvıl çocuk. Bembeyaz kar battaniyesi Nefesimi ısıtan soluk. Bir fısıltı şimdilik, Ayak sesleri baharın. Kendimi parçalasam da, Rahat etsin diye İçimdeki konuk; Neşeyle çağlar, Sa...
Bir gün beni yazmanın bile rahatlatamayacağı bir anın var olacağını hiç tasavvur etmemiştim.İçimdeki küçük hayalperest kızın tasavvur ettikleri hep iyimser şeylerdi.Oysaki hayat ona kahkahalarla gülerken sırtına indireceği hain darbeyi planlamakla meşguldü.Onu, önce bulutların üzerine çık...
İçimde bir güç kapıyı yumrukluyor var gücüyle... Yıkarsa kapıları uçup gidecek. Benim için erken onun için geç... İnsan bir tek kendi sesine sağar, elbet o da geçecek... Ne demiştik vakti zamanıyla ; Kışlar kısa, şarkılar sözsüz, şiirler nüktesiz olmalıydı... Yine olmadı... Karabakır gibi...
Her zaman soy hikâyelerine ayrı bir ilgi duymuşumdur. Bin bir gece masalları gibi gelir o hikâyeler, dilden dile dolaşan destansı aşklar hatta bazen düşmanlıklar. Bu hafta size farklı bir öykü ile geldim. Sevgili dostum, Davut’un soy hikâyesiyle. Sohbet esnasında anlatm...
çok eskilere gittim bugün. İlk defa sarsmadı beni hatıralar; Sevineyim mi üzüleyim mi bilemedim… Huzurluyum, mutluyum, biraz da belirsizim aslında. Alışık değilim çünkü bu duyguya; Kolay değil yılların yükünü attım kenara. Bir hafiflik var üstümde, Bir tamamlanmışlık var…...
Hepimiz Alacakaranlık serisine hayatımızın bir noktasında maruz kalmışızdır. Seriye bir de benimle göz atın istiyorum, inanın, konumuzla ilgili. Alacakaranlık serisi, yazarı Stephen Meyer’ın gördüğü bir rüyayla ortaya çıkmış. Rüyasında Edward Cullen adındaki ‘‘dehşet yak...