Afrika’da çalışan bir antropolog bir gün çocukları etrafına toplar ve onları bir oyuna davet edip şöyle der; “Karşıdaki ağacın altına bir sepet meyve koydum, koşup ağaca ilk varan bu meyveleri yemeye hak kazanacak." Bütün çocuklar yan yana dizilir ve işaret verildikten sonra el...
Okyanuslarda kaybolmuş Fırtınalarda sürüklenmiş Dağınık bir kumsala sığınmış midye kabuklarıyız İçimiz dışımız bir Bizim gibi binlercesi Bizden farklı binlercesi Aynı kumlarda Serilmiş göğü seyrediyoruz Olabildiğince kalabalık Bir o kadar yalnız değil mi yaşamak Ara ara güneşl...
Bir adı olsaydı kıyısı kabuk tutmuş denizlere sorardım Kalemin kara kalem olmadan önceki beyazlığını Dalgalar susunca anlatırdı kuş sesleri Yalnızlığın camları kırıp girdiği evlerde neden kendinden utandığını Duyar mıydın ince ağrılı bir eldiven gibi geçirgen Sancılı kabukların iç i...
sanı anne ile oğul ayrılır sanıyorlar yazık onlara seni öldü beni yaşıyor sanıyorlar bitiş yaşlanınca değil annesi ölünce bitiyor insanın çocukluğu fikir ayrılığı annemle fikir ayrılığına düştüğümüz tek konudur kimin daha fazla sevdiği Burak Ketenci...
Sarmış sarmalamış Erhamın içine Bir bohça gibi Atmış bebesini sırtına çıkmaz sesi Uyur oracıkta Düşmüş yola anası Yollar yürümekle bitse Bekler tarlada işler çakır dikenleri batar Nasırların arasından Elleri kan revan anacığının Babanın ayaklarında kara lastik Astarsız ola...
Tiyatro sahnesinde 6 kadın karakterden oluşan bir topluluk vardı. Tarihin tozlu sayfalarından çıkıp gelmiş gibiydiler, o uzun, beyaz elbiseleriyle. Hangi coğrafyaya ait olurlarsa olsunlar, tüm kadınların çığlığı, anlattıkları, belki de anlatamadıkları, ucu yırtık aşk mektupları,ah'ları, gö...
Derler ki ruhun ağırlığı 21 gramdır. Bir insan öldüğünde 21 gram hafiflermiş oradan varmışlar bu sonuca.21 gram bir nesne kaç katı ağırlığında yük taşıyabilir mesela. İnsanın fiziken taşıyabileceği ağırlığın bir limiti vardır. Kişiye göre değişen tatbiki. Peki ya ruhun limiti ne? Dünyanın en...
1. Her renkten binlerce çiçek Cümbüş yaparken üzerinde, Neden kıskansın ki kara toprak, Kelebek ömürlü gökkuşağını? Hem kopartıp kurutamazsın da, Sayfaların arasında; Sırra kadem basar, Yedi renkli güneş çiçeği. 2. Bir panayır yeri sonbahar; Elleri ceplerinde, Gururla yü...
Sonra ne mi oldu? Konuştuğum her şeyin, herkesin sessiz duvarı oldum... O kadar manasızdım ki, anlamsız bir satır oldum Yok gibi gelenlerin kıyılarından, hiç gibi gidenlerden oldum... Bir zaman sonra değer denilen hissin, Onca kırıklardan buruk halli eseri oldum... Adı garip yalnızlığ...
Adımlar… Bizi alır her neredeysek tutar başka bir yere ulaştırır. İnsan fizyolojisindeki gerçek anlamını bir kenara koyarsak, var olan anlamı dışında tanımladığımız, yakıştırdığımız ifadeler vardır. çağrışımlar hayatımızın bir anını, dönemini, kararını tarif etmekte kullanılabilir. B...
Uzaklara dalar gider gözlerim. Dünden bugünden yarına yâd ederek ömrü. Bir çalıkuşuna takılır gözlerim, Durmadan kanat çırpan. Kâh olur gün doğumu serinliğinde, Kâh olur deniz tuzu tadında, Kitap arasında kurumuş bir papatya güzelliğinde, Bazen satır aralarına sıkışmış...
Bir süredir – geceyle gündüzün birbirine iyice karışıp bir zaman dilimiyle anlatılamayacak kadar bilinmediği- kendimle konuşuyorum. üstelik bu tek taraflı konuşmadan keyif aldığımı da söyleyebilirim. Yavaş yavaş deliriyor muyum yoksa kendime şans verip kendimi anlamaya mı çalışıyorum bi...