Sen dünyayı kontrol edemezsin! Sen başkalarını, olacak olanları kontrol edemezsin. Sen YAŞAM’ı da kontrol edemezsin. Sen sadece seçim yapabilensin! Sistem olduğu gibi işler, işlemeye de devam edecektir. İşlemesi gerektiği gibi değil! Gerekliliği belirleyen de sensin, senin zihnin! Oy...
Sen gidersen mavi bulut Kim onarır bizi? Nasıl sevişir kuşlar dam altlarında Kabukları kanamaz mı ağaçların? Su taşkınları önüne kattığını götürür sen gidersen Sızdırır içine köşe başlarında tüm evsizler Avuçlarımızda kalır taze umut gibi ektiklerimiz Yitirmek için içeriz Vaktinden...
çamların altında verilen buseleri Kızaran yanaklarla edilen sohbetleri Pastanelerde buluşmaları hatırla Bisiklet sürmeyi öğrenen çocuk heyecanınla İlk kez yanan sobanın odada bıraktığı kokuyu çek içine Acıkınca leblebi tozu olsun dostun Konuşamadan gülmelerde buluş gayesizce Ha...
Henüz on birindeUmutları cebindeDüştü erkenden yolaçelimsiz bedeniyleHayalleri sığmadı çantasınaTaşırdı her yüküYüreği dağlarıSıcaktı gülümsemeleriGözlerinde bir deniz feneriVe biliyordu sankiGelecekteki güzellikleri Beklentisi anne babadan öteEvi bildiBaşını yastığa koyduğu her yeriGözlerind...
Yaseminler fışkırmış taş duvarların üzerinden, Yokuşlar, köşebaşları öbek öbek yeşil beyaz, Uyanıyorsun cümleleri toparlayamadan bir bakıyorsun ki etraf buram buram yasemin. İçinden Arnavutköy’ün taşlı, yokuşlu dar sokaklarından kendini denize vurmak geçiyor. Bu kış bu kadar soğuk geçt...
beden dili ve edebiyatı mezunları derneğinde yalnızım derdimi kızımın çoraplarına anlattım bu habersiz yok oluşun kızına zaman adını vermişti dünya o sırada denizden bir anne sallıyordu ayağında gemiden bebeğini dünya ise dönüyordu zamandan kızının etrafında yalnızlığımın iskambil falları...
ömür defterinin yaprakları... Kimi keyfince boyamış, Kimi karalamış gelişigüzel! Kendi hatalarını yapıştırıyor Arada birileri! Hepsinin elinde kendi kalemleri. Renk üzerine renk vurmuşlar, Kırk renge boyamışlar hepimizi. Renk bombardımanı altında, Nefes alamayan vicdanlar. Aş...
Kirpiklerini kırpıştırarak bakardı hep, sanki geçmişin tozlu sandıklarının en kuytu noktasından gizli saklı birşeyler çıkartmaya çalışır gibi. Bayan Roza derdim ben ona hep; ismini bilmezdim. Sadece köşe apartmanın giriş katında oturan gizemli bir kadın olduğunu söyleyebilirim size. Aralık k...
Gökkuşağı gibi rengârenk hayat Ve sen korkuyordun, Başını kaldırıp gökyüzüne bakmaktan, Sesini çıkarıp, duyabileceklerden. Belki ara sıra kalabalıktan Belki de kalabalıktan uzanacak bir elden. Ama korkuyordun. Bir söz, bir bakış ya da Ne bileyim işte Bırak dokunmayı,...
Günlük yaşantımızda zaman zaman eleştiri ve yargılama yardımcı ve yapıcı olabilir. Fakat çoğu zaman, yapılan eleştiriler kişiyi yıpratıcı ve zarar verici yönde gerçekleştirilir. Gerçekleşen eleştirilerde ise; yargılama, eleştirme yoluyla kendi negatifliğini, kendi güvensizliğini başka insanlar...
Doğa filozofları evrendeki tüm yaşamın temelinde, TOPRAK ve HAVA ile birlikte onları görmeye başlamadan uzun, upuzun zaman önce; ATEŞ ve SU şiddetli bir kavgaya tutuşmuşlar. Suyla her çarpışmalarında yenileceğini anlayan Ateş, kaçmış, kaçmış ve taşların arasında boy veren bambu saplarına gizle...
Hissettiğim sersemlik ve bulanıklık sebebi ile amaçsız, ama tamamlanmamışlığı bertaraf etme hedefi ile görüşmeye gittim. İnci Hanım durumu aşamadığımdan yola çıkarak beni önce onlarla yüzleştirmeye çabaladı. Boş bir sandalyenin karşısında onlara birşeyler söylememi, onlara soru sormamı istedi...
Biraz eski fotoğrafları karıştırdım az evvel. İnsanın gözünün içi güler ya hani gülmüş vallahi. Ahh be dedim. Gülüşümüzü çalmışlar görüyor musun? Bırak gözümüzün içini yüzümüz gülmüyor artık. Güncel fotoğraflarıma baktım da gülmekten hallice hafif bir tebessüm kalmış sadece. Yorgun gözler...
Türk dil kurumu sevgi kelimesini, insanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu olarak tanımlar.Sevmek, birine sevgiyle bağlanmak,gönül vermektir. Ben ise sevgiye sonsuzluk derim.Ufku görünmeyen okyanusun ortasında rotasız kalmaktan korkar ya...
Gözlerin bulutlanmış bugün, Yüzünde donuk bir ifade… Ezberlediğin yollardan ilk kez geçiyormuşçasına yürüyorsun… Sen yürüdükçe kendi içinde yalpalıyorsun. Gökyüzüne bir kasvet çökmüş Bu ilk değil oysaki; Ama başka bir şey var Bu sefer ki farklı Bu sefer ki bir başka&helli...
Belki, rastlaşırız bir resmin ara boşluğunda, Bir hiç oluşun müptelası olur kalbimiz Manalı manasız her sözcüğü biriktirip laf kalabalığı yaparız Düşüncesizce tüketiriz anı Belki yine farklı renklerin neden varolduğuna yorulur Ya da ne bileyim hatırımıza geldikçe eski şarkılar mırıldanır...
Şehrin kalabalığından ve gürültüsünden uzakta bir yamacın delice zeytinleri, harıp, selvi ağaçları arasında bir ev. Kenarları turkuaz renge boyanmış ahşap penceresinden bakınca sonsuza yayılan, köpük köpük dalgalarıyla koşuşturan çılgın bir deniz ve göz görebildiğince mavi. Bir ressamın fırças...